In 2013 ontmoette ik Thomas & Judith voor het eerst
tijdens een voorgesprek voor hun bruiloft in juni 2014.

14 juni 2014 was echt een sprookjesachtige dag.
En ik vond het ontzettend bijzonder dat ik hier een klein deel van mocht uitmaken als fotograaf.
De mooiste dag van hun leven….

Via Facebook is er altijd contact blijven bestaan
en ik vond het dan ook super gaaf voor ze te lezen dat er een kindje op komst was.
Eind augustus ontvang ik van Judith een mail met de vraag
of ik de newborn sessie wil verzorgen in januari.
Omdat ik op dat moment heel graag m’n portfolio voor mijn geboortefotografie wil uitbreiden,
vraag ik deze lieverds hoe ze er over denken om de geboorte te laten vast leggen.
Grappig hoe ze hier beide meteen enthousiast over zijn.

De feestdagen gaan voorbij en op 30 december gaat Judith haar 38e week in.
Vanaf deze datum zijn mijn telefoon en ik onafscheidelijk (alsof dat normaal heeeeel anders is;))
Ik heb zo nu en dan app contact met Judith.
Begin januari (nieuwjaarsborrels, 65e verjaardag van mijn papa) blijft bij Judith alles rustig.

Als ik (zoals elke donderdag) bij de zwemles van de jongste dochter zit,
ontvang ik een app van Judith.
Ze wil me graag op de hoogte brengen van de situatie;
“Vanochtend weer bij de vk geweest. 
Had al vanaf gisteravond krampen en vanmorgen dus 1 cm ontsluiting.
Het zet nog niet echt door, ze zijn te kort, maar wel constant.
Bel straks weer met de vk omdat ze best heftig zijn.
Hou je op de hoogte…”
Mijn hart maakt meteen een sprongetje…
“Yess!! Er komt weer een kindje aan en ik mag erbij zijn!”

Ik zit ‘rustig’ de zwemles van mijn dochter uit,
rijd naar huis en bij thuiskomst check ik even dubbel of mijn kaartjes leeg zijn en
batterij opgeladen.
Ik maak het avond eten en mijn man rijd nog even naar de AH voor wat energiedrankjes en snickers.
Omdat het hun eerste kindje is verwacht ik dat het wel eens nachtwerk zou kunnen worden,
dus kan maar beter goed voorbereid zijn;)

Rond 18.00 uur belt Thomas mij om te zeggen dat de vk net geweest is.
Judith heeft een kleine 3/4 cm ontsluiting en ze gaan vast naar het ziekenhuis.
Ze willen absoluut niet thuis bevallen,
dus liever te vroeg in het ziekenhuis dan te laat;)
Ik spreek af met Thomas dat hij mij op de hoogte houdt
en dat ik die kant op kom wanneer ze rond 5 cm ontsluiting heeft.

2 Uur later appt Thomas mij dat de Judith op 5 cm ontsluiting zit
en dat de vk de vliezen heeft gebroken.
Ze gaat onder de douche om de weeën wat beter op te kunnen vangen.
Ondertussen kijk ik op gemak nog even naar GTST;)
Als Thomas mij rond 20.30 uur laat weten dat de verloskundige de kraamhulp gaat bellen om te komen,
lijkt het mij ook tijd om richting het Lange Land ziekenhuis te gaan rijden.

Ik mag voor het eerst fotograferen in een van de nieuwe verloskamers.
Mooi! Een stuk ruimer en huiselijker ingericht.
En niet geheel onbelangrijk, voorzien van een eigen toilet en douche!

Om 20.45 uur tref ik Thomas en Judith samen met
verloskundige Tamara van Embé Verloskundigen aan in een super rustgevende sfeer aan.
Judith vangt haar weeën op handen en knieën op, leunend op de blauwe loveseat.
Ze heeft het al best lastig, maar kan ook nog volop grapjes maken.

Om 21.00 uur wordt er weer gekeken hoever de ontsluiting is.
Het is best een tegenvaller voor Judith dat ze nog steeds op 5 cm zit,
maar ze gaat vol goede moed door.
De vk geeft aan dat ze misschien toch over pijnbestrijding moet nadenken.
Omdat Judith vreselijk misselijk wordt van morfine,
is een prik in de been en een pompje geen optie.
Een ruggespraak wilde ze eigenlijk liever niet,
maar ze denkt erover na.

Inmiddels is ook de kraamhulp gearriveerd.
Om 22.00 uur besluit de vk om Thomas en Judith even alleen te laten.
Wanneer we om 22.40 uur weer terug komen, wordt er meteen gekeken naar de ontsluiting.
Nog steeds 5 cm;(
Judith geeft aan dat ze toch graag voor de ruggenprik wil gaan.
Dat betekent dat de vk Judith zal overdragen aan het ziekenhuis.
Voordat de ruggenprik gezet kan worden,
moet ze eerst zeker een half uur worden aangesloten aan de CTG om te kijken hoe het met het kindje gaat.
Dat gebeurd om 22.45 uur.
Om 23.10 worden de weeën een stuk pittiger. Judith krijgt het een stuk zwaarder nu…

Even na half 12 wordt er opnieuw gekeken of de ontsluiting al wat gevorderd is.
Helaas (of juist misschien goed) voor Judith is ze blijven hangen op 5 cm.
Wanneer dit niet het geval was geweest,
had de mogelijkheid bestaan dat ze geen ruggenprik meer zou krijgen.
Er wordt vast een infuus geplaatst.
De anesthesist wordt gebeld.
Er is een kans dat deze niet in huis is
en dan kan het maximaal een uur duren voordat ze er is.
Anesthesist blijkt inderdaad net naar huis te zijn gegaan
en is halverwege weer omgekeerd om de ruggenprik te komen zetten.

Ondertussen is Judith niet blij dat het zo lang duurt allemaal 
Inmiddels is het 8 januari, 00.30 uur als de anesthesist arriveert.
De ruggenprik wordt gezet en om 1.10 uur wordt de pijnstilling aangezet.
Wat een verademing lijkt dit te zijn voor Judith…

Een half uur later worden ook de weeopwekkers aangezet
en op de CTG is goed te zien dat dat z’n werk doet.
Tegen 2 uur lijkt het dat de ruggenprik aan 1 kant niet helemaal werkt.
Er wordt geadviseerd om op haar zij te gaan liggen,
zodat deze kant ook verdoofd (of weer) kan worden.
Voordat ze dat doet, wordt er nog even gekeken door de vk hoe het met de ontsluiting is.
Ze zit inmiddels op 7 cm! Het moment dat Judith kon gaan ‘ontspannen’ door de ruggenprik,
heeft dus echt goed gedaan voor het bevorderen van de ontsluingsfase.

Nog geen uur later (bijna 3.00 uur) heeft Judith volledige ontsluiting.
Dat gaat opeens snel!!
Wel duurt het even voor Judith echt mag meepersen.
Inmiddels voelt ze de weeën wel weer, mag ze wel meedrukken,
maar moet nog wel haar best doen om de persweeën weg te zuchten.
Om 4.15 uur lijkt het erop dat ze mag mee persen,
maar na een half uur lijken de persweeën toch niet krachtig genoeg te zijn
en mag Judith weer stoppen met mee persen.

Om 4.50 uur spreekt de vk toch haar zorgen uit.
Judith doet het super goed,
maar de baby lijkt het niet meer zo leuk te vinden.
Zijn hartslag is erg hoog en dat mag toch niet te lang meer duren.
Ze overlegt met de gynaecoloog en die geeft aan zo mee te komen kijken.

Wanneer ze om 5.10 uur komt,
besluit ze al snel om de baby een handje te helpen door middel van de vacuum pomp.
Iets wat Judith het liefst wilde voorkomen,
maar de baby moet er toch wel echt uitkomen.
Binnen no time staat het apparaat klaar voor gebruik.
Heel zorgvuldig voor het ‘dopje’ op het hoofdje van de baby geplaatst
en met de eerstvolgende perswee zal de gyn helpen om de baby eruit te trekken.
Hier was nog best wat kracht voor nodig,
want met 2 man (eigenlijk vrouw;)) moest Judith worden tegen gehouden,
anders zou ze zo van het bed afgetrokken worden.

En dan om 5.20 uur is daar het hoofdje
en vrij snel erachteraan komt hij helemaal tevoorschijn.
MOOS is geboren!!!
Thomas had hem graag zelf willen aanpakken,
maar dat liet de situatie helaas niet toe.
Een lekker flink mannetje met een prachtig gezichtje!

Omdat Moos het wel wat moeilijk heeft gehad en zijn ademhaling en hartslag nog steeds erg hoog is,
wordt rond 6 uur besloten om hem naar de kinderafdeling over te brengen.
In die tussentijd zal Judith naar de OK worden gereden om weer netjes dicht gemaakt te worden.
Dit binkie heeft zijn moeder goed te pakken gehad;)

Ik loop samen met Thomas nog even mee naar de kinderafdeling om daar nog wat beelden te maken,
zodat Judith dit terug kan zien.
Deze kon ik nog net laten zien voordat Judith naar de OK gereden werd.

Omdat ik helaas niet veel meer kon fotograferen
(geen bundelen met papa, niet knuffelen met mama)
ben ik rond half 7 naar huis vertrokken.

Dat vonden de meisjes wel heel raar om mama bij het ontbijt te zien,
zonder dat ik geslapen had;)

Toen Moos 4 dagen jong was, mocht ik hem voor de tweede keer fotograferen voor zijn geboortekaartje
en met 12 dagen is hij in de studio geweest voor zijn newborn sessie.
Nu al een volleerd fotomodel!

Veel geluk met jullie kanjer!
Ik hoop dat er zich nog heel veel bijzondere momenten in jullie leven voordoen
waar ik als fotograaf deel vanuit mag maken!

Liefs,
Silvie